Hem toplumsal hem de kurumsal yaşam; binlerce kişi ile birlikte yaşadığımız ve kalabalıkların içinde kendimizi göstermek zorunda olduğumuz yaşam alanlarıdır. Dikkat çekmek, fark edilmek, itibar görmek ve ciddiye alınmak bir yandan insanoğlunun doğal ihtiyacı ve diğer yandan da anlamlı bir yaşam için gerçekleştirmek zorunda olduğu bir performanstır. İnsanın, doğası gereği sosyal bir varlık olması nedeniyle “sosyal performans” kavramı gündeme gelmektedir. Şirketlerin pazar ortamındaki başarısı ile bireylerin toplumsal ve kurumsal yaşamdaki başarısı arasında bir farklılık yoktur. Şirketler yoğun rekabet ortamında öne çıkabilmek ve binlerce ürünün, binlerce markanın olduğu bir ortamda tüketicilerin aklında kalabilmek için parlak bir marka inşa etmek zorundadırlar. Aynı durum toplumsal ve kurumsal yaşamdaki bireyler için de geçerlidir. Bireyler de daha iyi sosyal pozisyonlar için rekabet halindedir. Bu rekabet bazen üstü örtülü ve bazen de açıkça gerçekleşir. Bir kurum ortamında çalışırken terfi almak, daha yüksek ücretlere ulaşmak, daha iyi ünvanlara sahip olmak gibi konular veya toplum yaşamında bilinir bir figür olmak, lider kabul edilmek, itibar görmek, ön plana çıkmak, topluluğun saygısını kazanmak gibi durumlar “sosyal rekabet” ortamında “rekabetçi olabilmenin” bir sonucudur.
Bu nedenle, tıpkı şirketlerin “pazar başarısı için” marka inşa etmeleri gibi , kişiler de sosyal rekabet koşullarında öne çıkıp, diğerlerinden farklılaşabilmek ve dikkat çekebilmek için “kendilerini” parlak bir marka olarak toplumun diğer fertlerinin önüne koyabilmelidirler. Diğer bir ifadeyle, kendilerini toplumun veya kurumun “diğer bireyleri nezdinde” önceden planladıkları bir şekilde konumlandırabilirler. Bu durum sosyal performansı en üst düzeye çıkartabilecek stratejik bir anahtar durumundadır.
